همـــان رفتــنی که بوی نرگس های روی میــز،هـــوای تازه صبح و چــمدانــهای از پیش بستـــه را میـــبرد!

شبهـــای روشــنم، چشمـــان افســـونگرت، سیگـــار های ناتمـــامت و لیـــوانهای ســرد قهـــوه را هـــم...

تــو باز هــم میــروی و مـــن می مانم و  خیــابان های شهــرو عکسهـــای کـــاملی که ناقص شـــدند!

رفتنــــن مکـــرر و آرامــی که نه به یـــاد ماندنیســـت و نه فرامــوش کــــردنی! و امـــروز زمـــانش رسیـــده تا با جـــانم بدرقه ات کنـــم و روحــم را در چــمدان هایت جای بگــذارم...!