میم:بعضی اشتباهات احمقانه دل نشین تر و قابل تحمل تر از کارای درست و تلخـِ!

_:دیوونه ای بخدا:|   (پرت کردن کتاب فیزیک به سمت اینجانب)

میم: یادآوری لازم نیست! ❤

امــروز برای تو می نویسم، دلم هوای دلت را کــرده بود و بی قرارت بودم. زمستان رو به اتمام است و پـل عابر پیاده مورد نظرمان، هنــوز چشم انتظار . خنده هایـم را برای تقسیم کردنشان با تو کـنار گذاشته بودم و به یادت بودم.می دانستم شخصی  در زندگیم وجود دارد  که به اندازه افکــار بهــم ریخته ام دوستش دارم، نوشتن و ساندویچ کـثیف و ســاختمان ها را یک جــور عجیب دوست دارد! شخصی که می توانم وارستگیم را با او شریک شوم و عاشق غرغر کــردنش باشم و خنده ها  گریه ها و نگاه هایش...شــاید هم کسی که همه چیز را در وجــودم می داند و باز هم دوستم دارد:)

امــا دیگـر نمی دانم!
 شـــاید سال های دوری که در راه است پاهایمان را بار دیگــر به آن پل برسانــد...

فراموش کرده بودم که چقدر ملتسمانه در قبرستان سکوت می کند، شاید او تنهــاتر از مــن بود و {ما} نمیدانستیم!حـتی آخرین باری که دوستانه درد و دل کردیم را فراموش کرده ام...اما دیشب همه چیز را تغییر داد،دود سیگارش آنچنــان بر ریه هایم نشست که دیگر نفس کشیدن برایم سخت تر از همیشه شد! فراموش کـرده بودم که در این چند سال شب های زیادی را تا صبح بیدار می ماند و موهایش سفید تر و بلند تر شده بود...

شش سال گذشت و  پدرم همــراه من پیر شـد و من فراموش کرده بودم !...

دیشب نیمکت تنهایی هایش را نشانم داد،همان جایی غصه هایش را دور می انداخت که من اشک های زیادی را  امانت گذاشته بودم! دیشب مثل کــودکیم پدرم را بوسیدم و دست هایش را گرفتم و عاشقانه دوستش داشتم...میخواستم بگویم که به قرص های ضــدجنون محتاجم امـا دوستی را پیدا کردم که در دوران بچگی گمش کرده بودم...

میم:بهــم اعتماد داری؟

بابایی:{ســکوت}

میم:من و شما از مردم خســه ایم .پس بیا با هم دوس باشیم:)

بابایی:چقــدر زود بزرگ شدی...