بــرف می بـــارد و مـن پیـــرمــردی را تمـــاشا می کنــم کــه دست هایش از ســرما خــشک شــده و می لـــرزند و شــعاع دیدش بــه پســـری جــوان با لباســی نــازک و کیســه ای به دست ختــم می شــود که انگــار چیــزی را در سـطل های زبــاله گــم کــرده است...
بــرف می بــارد و مــن به کــودکــی می نگــرم که دمپــایی های آبــی دارد و شــاید عاشــق آنهـــاست...امـــا می دانـــم او هــنوز بچــه است و روزی از آنهـــا متنــفر خـــواهد شــد...!
شــایــد ابــرهـــا نمی داننــد هــنوز پایـــیز است و شــاید بــادهـــا جــایگــزین صبـــا شــده اند...