ایـــــن شب ها برای آدم های عادی در زندگــــــــــی های عادی تر زیاد پیش می آیـــــد
از امــــــــــروز که یاد کنم بایــــــــــد به یاد داشته باشم که سعی کردم مانند آدم های پر مشغله روزم پرکار باشــــــــــد امــــــــــا ۹ ساعت درگیر کلاس و خیابان و فکــــــــــر کردن در خیابانهای گــــــــــرم و شلوغ کافی نبـــــود حتی گــــــــــرما زدگی، درگیری با راننده نسبتا محتــــــــــرم و درد معــــــــــده هم نتوانستند روزی عادی را برایم فراهــــــــــم کنند!
2ساعت انتظار برای دیدن خانــــــــــم سالاری هم پاسخگــــــــــو نبــــــــــود...
امـــــا باید به شب افتخار کنم، چــــــــــون از یک ساعتهایی به بعــــــــــد در خانه مان (منظورم همان مأمن آرامش است!) دگــــــــــرگونی رخ میدهــــــــــد ...مثل آدم های عادی !
بـــــــعد یکنفــــــــــر که از صبح حالش تعریفی نداشته به تخت خــــــــــواب پناه میبــــــــــرد تا سرگیجه او را زمیـــــن گیر نکند و به همــــــــــه ثابت شود که او فقط کمــــــــــی خسته است...
چشمهایش را ببندد و حتی از سر گیجه هم لذت ببرد...چراکــــــــــه انگار بین آسمانو زمین معلق است...
و مــــــــــن سعیم را برای داشتن یک روز عادی کــــــــــرده بودم....